020."Hyperversum" Cecilia Randall

Źródło

                „Hyperversum” to debiutancka powieść Cecilii Randall, która szybko zdobyła sobie olbrzymie grono fanów w recenzenckiej blogosferze. Czy debiut ten możemy uznać za udany, dobry jak na początkującą pisarkę, dobry czy wybitny?

                Szóstka nastolatków lubiących gry RPG przenosi się w czasie jednej z rozgrywek do miejsca akcji, czyli XIII-wiecznej Francji. Jak poradzą sobie w średniowiecznym świecie? Czy możliwe jest w ogóle, aby grupa amerykańskich nastolatków przeżyła tą niespodziewaną wycieczkę? Tym bardziej, że nie będzie to łatwe, ponieważ na ich drodze staną liczne przeszkody – surowy angielski szeryf, brak znajomości francuskiego, pozycja włóczęgów w otaczającym ich świecie oraz francusko – angielska wojna. Czy mimo tych wyzwań uda im się wrócić do domu? Jedno tylko jest pewne – będzie to dla nich niesamowita, choć przerażająca przygoda.

                Po tym krótkim wprowadzeniu w fabułę możemy zorientować się, że nie jest to kolejna zwyczajna książka dla młodzieży. Wrażenie to jest zgodne z prawdą, ponieważ powieść ta jest dużo lepsza niż inne z jej gatunku. Autorka bardzo postarała się, żeby tak było. Zadbała o to by czytelnik znalazł w jej utworze wiele różnorodnych i ciekawych wątków. Same wątki to jednak nie wszystko z czego zdawała sobie sprawę również pani Randall i w swojej powieści umieściła wiele zaskakujących zwrotów akcji oraz zmieniała bieg wydarzeń tak, żeby czytelnik nigdy nie mógł być pewny, co się za chwilę przydarzy bohaterom.

                Styl pisania autorki jest prosty i przyjemny w odbiorze. Pani Randall stosuje głównie dialogi oraz opisy. Jej dialogi są bardzo dobrze wyważone – musiały być pisane dziwnym dla nas językiem, bo w końcu to średniowiecze, co autorka oczywiście zrobiła, ale napisała je z humorem i lekkością. Czytanie ich było ogromną przyjemnością. Opisy są w jej powieści bardzo ważne, ponieważ nie znamy opisywanego przez nią świata i to na nią spada obowiązek wprowadzenia nas w średniowieczne realia. Autorka znakomicie wywiązuje się z powierzonego jej zadania – jej opisy są krótkie, ciekawe i bardzo realistyczne. Czytelnik czuje się jakby naprawdę znajdował się w średniowiecznym zamku wśród dam i rycerzy.

                Bohaterowie „Hyperversum” stanowią sporą i bardzo zróżnicowaną grupkę. Każdy z nich jest inny, posiada inne ambicje, plany, cele i zupełnie inaczej patrzy na świat. Nawet nasi amerykańscy bohaterowie w niczym nie są do siebie podobni: Daniel cały czas stara się dorównać Ian’owi, Ian walczy o miłość swojego życia, Jodie troszczy się o wszystkich i stara się ich wspierać, Carl pozostaje w cieniu przyjaciół, Martin chce być rycerzem, a Donna dochodzi do siebie po okropnych wydarzeniach, które ją spotkały. Mimo pozornych różnic wszystkich Amerykanów łączy jeden cel (przynajmniej na początku) – powrót do domu za wszelką cenę. Mówiąc o bohaterach warto byłoby wspomnieć o tym, że niektórzy z nich są postaciami historycznymi, ale autorka tak znakomicie wszystkich opisała, że nie sposób dociec, kto jest postacią historyczną, a kto wymyśloną.

                „Hyperversum” to najlepsza książka dla młodzieży jaką miałam okazję przeczytać. Wywołuje w czytelniku ogromne emocje (wstyd się przyznać, ale czytając ostatnie rozdziały płakałam nad losem biednego Iana), zabiera w podróż pełną przygód i wyzwań, a przy tym wszystkim wiele nas uczy. To wspaniała książka, która sprawdzi się jako prezent dla nastolatków, ale czytanie jej dorosłym także da sporo satysfakcji. Polecam. 

Ocena:10/10