031.Wiersze Sylvii Plath

Źródło

Ostatnio miałam przyjemność przeczytania zbioru wierszy wybitnej amerykańskiej pisarki - Sylvii Plath. W swoich wierszach wyrażała nastroje części młodzieży amerykańskiej. Chorowała na depresję, a swoje życie zakończyła samobójstwem. Jej najbardziej znane dzieła to "Szklany klosz" (który mam zamiar przeczytać) oraz "Dzienniki 1950-1962".

Właściwie sama nie wiem, czemu sięgnęłam po jej wiersze. Nigdy specjalnie nie interesowałam się poezją, a wiersze, które czytaliśmy w szkole jedynie mnie nudziły. Twórczość Sylvii Plath zmieniła moje podejście do poezji. Zaczęłam dostrzegać piękno ukryte w kilku strofach i zaczęłam rozumieć o co w wierszach chodzi. Nigdy wcześniej tego nie robiłam, ale przy tych wierszach zaczęłam zastanawiać się, co autorka chce nam przekazać i jakie jest ukryte znaczenie tych z pozoru prostych słów.

Nie mam kompetencji do oceniania poezji, poza tym przyznaję, że na wierszach się nie znam. Oceny więc nie będzie, ale powiem wam, że każdemu polecę jej twórczość i będę zachęcać, żeby szukać własnej interpretacji jej słów.

Mój ulubiony cytat pochodzi z utworu "Wąwóz":
"Znam dno, mówi, dotykam go swym wielkim korzeniem:
Tego się właśnie boisz.
Ja się nie boję, ja tam byłam."

***

Chciałabym was poinformować, że post ten jest opublikowany automatycznie. Postanowiłam sobie zrobić trochę wolnego (dokładnie tydzień) od internetu. Stwierdziłam, że internet i blogosfera pochłaniają zbyt dużo mojego czasu. Myślę, że ten tydzień dobrze mi zrobi. Z góry przepraszam was za to, że nie będę komentować waszych blogów, ale zaległości te nadrobię jak wrócę.